Na dzień dobry

Na drutach nauczyła robić mnie Ulubiona Ciocia we wczesnej podstawówce. I tak sobie dłubałam od czasu do czasu, ale nigdy nic sensownego z tego dłubania nie powstało. Ot czapka lub szalik. Ale większość moich udziergów to były bezużyteczne kawalątka nadające się do sprucia lub wyrzucenia...

Do czasu aż jakieś dwa, trzy lata temu zaczęłam nałogowo śledzić internetowe blogi o rękodziele. Inspiracje czerpałam garściami od popularnych blogerek. Godzinami przeglądałam zdjęcia, linki, opisy... I nagle okazało się, że też mogę skończyć jakąś robótkę! Zrobić coś dobrze, od początku do końca! Zdążyłam się nieźle uzależnić od nowych motków, przerobić wiele metrów włóczki, obdarować rodzinę i bliskich samodzielnie zrobionymi drobiazgami.

Aż w końcu stwierdziłam, że też chcę mieć taki internetowy pamiętnik. Nie chcę być anonimowa. Chcę zostawiać komentarze i dzielić się pasją, która jest częścią mojego życia. Wielu rzeczy nauczyłam się właśnie z internetu i mam zamiar pozostawić w nim ślad.

A co dziergam? Wszystkiego po troszku. Chociaż częściej formy mniejsze jak czapki, skarpety, czy rękawiczki - jakoś łatwiej mi dobrnąć do końca. Swetry skończone mam cztery, a trzy niedokończone czekają na sprucie.

Na początek pokażę skarpety. Jako miłośniczka wzorów wrabianych, mam ich kilka par.

Obie pary zostały zrobione na podstawie bezpłatnego wzoru Irish Dream z Dropsa.

Stopki są po prostu skróconą wersją. Włóczka to Fabel. Uważam, że na skarpety jest świetna.

Teraz muszę jeszcze zgłębić obsługę bloga oraz blogową etykietę :-)

Pozdrawiam ciepło!